Ο Γουίλεμ Νταφόε παραδίδει μία από τις καλύτερες ερμηνείες του φετινού 73ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου στην εξαιρετική ελληνική ταινία «Inside» του Βασίλη Κατσούπη, η οποία προβάλλεται στο εκτός συναγωνισμού παράλληλο τμήμα Πανόραμα, ενώ αναμφίβολα θα μπορούσε να είχε συμπεριληφθεί σε ένα από τα δύο επίσημα διαγωνιστικά. Στην επίσημη πρεμιέρα, που πραγματοποιήθηκε τo βράδυ της Δευτέρας 20 Φεβρουαρίου, κοινό και επαγγελματίες χειροκρότησαν θερμά αυτήν την παραγωγή της ελληνικής εταιρείας Heretic και αποθέωσαν τον τέσσερις φορές υποψήφιο για Όσκαρ Νταφόε και τον πρωτοεμφανιζόμενο στη μυθοπλασία Κατσούπη.

Το «Inside», βέβαια, δεν είναι μία απλή ταινία ούτε απευθύνεται σε θεατές που θέλουν απλώς να περάσουν «δύο ξένοιαστες ώρες». Επίσης, δεν έχει σχεδόν καθόλου διαλόγους, αφού ο Νταφόε σε όλη τη διάρκειά της είναι μόνος του, εγκλωβισμένος σε ένα υπερπολυτελές, υψηλής τεχνολογίας ρετιρέ στη Νέα Υόρκη. Υποδύεται έναν επίδοξο ληστή έργων τέχνης, ο οποίος εισβάλει μέσα σε αυτό το διαμέρισμα, ενεργοποιεί όμως κατά λάθος τον συναγερμό και το σύστημα ασφαλείας κλειδώνει πόρτες και παράθυρα και τον φυλακίζει. Εκεί θα πρέπει να επιστρατεύσει όλες τις ικανότητές του για να… επιβιώσει.

Θυμίζοντας κάποιες φορές μία αστική, κεκλεισμένων των θυρών, εκδοχή του «Ναυαγού» με τον Τομ Χάνκς, το «Inside» -βασισμένο σε μία ιδέα του ίδιου του σκηνοθέτη και σε σενάριο του Μπεν Χόπκινς- έδωσε την ευκαιρία στον Νταφόε να πλάσει ακόμα έναν βασανισμένο και ακραίο χαρακτήρα, όπως είχε κάνει στον παρελθόν στον «Τελευταίο πειρασμό» του Σκορσέζε, στον «Αντίχριστο» του Λαρς φον Τρίερ ή «Στην πύλη της αιωνιότητας» του Τζούλιαν Σνάμπελ.

Ο Βασίλης Κατσούπης, με όχημα αυτόν τον σπουδαίο ηθοποιό, οδηγεί τον θεατή, μέσα από τα ανεξερεύνητα μονοπάτια της τέχνης, στην άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής, στον πυθμένα του υποσυνείδητου. Σημαντικοί συνοδοιπόροι σε αυτό το, εξόχως επιτυχημένο, ταξίδι του είναι ο Γερμανός σκηνογράφος Τόρστεν Σάμπελ και ο Ιταλός επιμελητής τέχνης Λεονάρντο Μπιγκάζι. Ο πρώτος δημιούργησε ένα κλειστοφοβικό αλλά και πολυτελές σκηνικό και ο δεύτερος το «έντυσε» με μοναδικά έργα τέχνης του Έγκον Σίλε ή του δικού μας Στέφανου Ρόκου.

Στη συνέντευξη Τπου που προηγήθηκε της επίσημης πρεμιέρας, o παραγωγός Γιώργος Καρναβάς, αναφερόμενος στην ταινία, δήλωσε ότι είναι ένα έργο αγάπης και πίστης, ο ορισμός των ανθρώπων που έχουν μία τρελή ιδέα και κατορθώνουν να την κάνουν πραγματικότητα. O σκηνοθέτης Βασίλης Κατσούπης απαντώντας σε σχετική ερώτηση, είπε ότι δεν ξέρει εάν το «Inside» ανήκει στην κατηγορία του Greek Weird Wave. «Πιστεύω ότι είναι μία διεθνής ταινία παρά μία σκληροπυρηνική ελληνική ταινία», σημείωσε. Όσον αφορά τον ρόλο της τέχνης, ανέφερε ότι είναι συμπρωταγωνιστής στην ταινία. «Πολλές φορές σκεφτόμαστε την τέχνη ως πολυτέλεια ή ως επένδυση, όμως η τέχνη αποτελεί ανά τους αιώνες ένα μέσο επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων και αυτό έχουμε την τάση να το ξεχνάμε», τόνισε.

Σε ερώτηση εάν τον τράβηξε στο πρότζεκτ το γεγονός ότι το σενάριο αποτελεί one man show, ο Γουίλεμ Νταφόε απάντησε ότι δεν συμφώνησε να συμμετέχει στην ταινία επειδή θα εμφανιζόταν μόνος του στην οθόνη, αλλά επειδή του άρεσε το pitch που του έκανε ο σκηνοθέτης Βασίλης Κατσούπης. «Το σενάριο αποτέλεσε απλά το προσχέδιο, είχαμε το περιθώριο να αυτοσχεδιάσουμε και να επινοήσουμε πράγματα όταν θα βρισκόμασταν στο σετ των γυρισμάτων. Ταυτόχρονα, δεν είχε πολλούς διαλόγους και αυτό ήταν ελκυστικό για μένα, επειδή μου αρέσει να προσπαθώ να μιλήσω χωρίς λέξεις όταν παίζω, με βοηθά να μπω σε ένα πεδίο μυστηρίου», επεσήμανε.

Μιλώντας για τη σχέση του με την τέχνη, ο Αμερικανός ηθοποιός υπογράμμισε: «Μεγάλωσα στη Νέα Υόρκη σε μία γόνιμη εποχή όπου η τέχνη πραγματικά απογειωνόταν, λάτρευα να πηγαίνω σε γκαλερί και στούντιο και δούλεψα με πολλούς καλλιτέχνες. Η τέχνη μάς προσφέρει μία νέα οπτική στα πράγματα, μας ανοίγει νέους δρόμους και μας δείχνει νέους τρόπους. Και εμένα αυτό είναι κάτι που με ενδιαφέρει πάντα. Γι’ αυτό και επιλέγω να αφιερώνομαι σε πράγματα που μου επιτρέπουν να εξελίσσομαι και να μη μένω κολλημένος στο ίδιο σημείο. Γιατί όταν μένεις κολλημένος στο ίδιο σημείο κλειδώνει η σκέψη σου, σταματάς να έχεις ενσυναίσθηση απέναντι στους άλλους, σταματάς να είσαι παραγωγικός και είναι σαν να οδεύεις προς τον θάνατο. Η τέχνη διευρύνει τη σκέψη μας και μας συνδέει με το μυστήριο της ζωής».

Ο επιμελητής Λεονάρντο Μπιγκάζι εξήγησε ότι αντιμετώπισε την τέχνη ως έναν ξεχωριστό χαρακτήρα της ιστορίας που ανταποκρίνεται στις ψυχολογικές μεταπτώσεις του ήρωα. «Γι’ αυτό και κάποια έργα τέχνης που βλέπουμε στο “Inside” έχουν να κάνουν με την αναβολή του χρόνου, τη δύναμη και τον έλεγχο αλλά και με τον πανικό και την αίσθηση του εγκλωβισμού…», ανέφερε.

Το «Inside» κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 9 Μαρτίου.

Νάντια Μπακοπούλου

ΑΠΕ-ΜΠΕ