ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Ταινίες Πρώτης Προβολής: Το Χρυσάφι, ο Όρκος και το Πάθος
Μετά από τις πολυάριθμες πρεμιέρες των τελευταίων εβδομάδων, το κινηματογραφικό κύκλωμα αποφάσισε να πατήσει φρένο, αφήνοντας ταινίες που έχουν κάποια δυναμική και το δικό τους κοινό, να αναπνεύσουν και να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στα ταμεία. Έτσι απόψε βγαίνουν μόλις τρεις καινούργιες ταινίες, ενώ αξιοσημείωτη είναι και η ψηφιακά αποκαταστημένη επανέκδοση της δραματικής ταινίας του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν «Το Πάθος», από το μακρινό 1969. Οι δραματικές ταινίες «Το Χρυσάφι του Ρήνου» του Φατίχ Ακίν και «Ο Όρκος του Παμφίρ» από την Ουκρανία έχουν το ενδιαφέρον τους, ενώ το animation «Ο Bίκινγκ και το Μαγικό Σπαθί» έρχεται να καλύψει τον καθιερωμένο χώρο του παιδικού κοινού.
Το Χρυσάφι του Ρήνου
(“ Rheingold”) Δραματική βιογραφία, γερμανικής και ολλανδικής, μαροκινής παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Φατίχ Ακίν, με τους Εμίλιο Σακράγια, Κάρντο Ρατζαζί, Μόνα Πίτζαντ, Αρμάν Κασανί, Σογκόλ Φαχανί κα.
Ο Φατίχ Ακίν υποστήριξε ότι με το που διάβασε την πρώτη παράγραφο της βιογραφίας του διάσημου, πλέον, ράπερ Ξατάρ, κατάλαβε ότι θα είναι το σενάριο της επόμενης ταινίας του. Απολύτως λογικό, όταν διαβάζεις για έναν άνθρωπο, που πριν πιάσει τα 40 του χρόνια, έχει ζήσει τουλάχιστον τρεις ζωές! Είναι το παιδί, που έζησε τη φρίκη των βομβαρδισμών στο Ιράκ, πήρε τον δρόμο της προσφυγιάς, με τα πολλά βρέθηκε στα γκέτο της Βόνης, στη Γερμανία, μπήκε σε εγκληματικές νεανικές συμμορίες, έγινε έμπορος ναρκωτικών, πραγματοποίησε μία ληστεία και κατέληξε στις φυλακές, για να βγει και να διαπρέψει στη μουσική, να φτάσει στην κορυφή ως ράπερ αλλά και ως επιχειρηματίας. Μια μυθιστορηματική ζωή, αλλά το κυριότερο ένας άνθρωπος που κατέβηκε στην κόλαση τρεις φορές και βρήκε το κουράγιο να επιστρέψει στη ζωή και σαν ελατήριο να εκτοξευθεί στη γερμανική μουσική σκηνή και όχι μόνο.
Ο Ακίν στην προηγούμενη ταινία του μάλλον μας απογοήτευσε με την εγκαρδιότητα που αγκάλιασε τον διεστραμμένο ήρωά του. Τώρα, πιο συμβατικός και έχοντας την ιστορία του Ξατάρ, ενός Κούρδου, χωρίς πατρίδα, του δίνει την ευκαιρία να κάνει ένα σχηματικό γκανγκστερικό δράμα, αλλά να απλωθεί και σε άλλα είδη, το θρίλερ, της νεανικής άγριας περιπέτειας, της κωμωδίας, του κοινωνικού σινεμά. Ίσως αυτό, όμως να είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα της ενδιαφέρουσας ταινίας του, δεδομένου ότι δείχνει αναποφάσιστος και το φιλμ είναι λίγο ή και τίποτα απ’ όλα αυτά.
Ο Ακίν δανειζόμενος τον τίτλο της ταινίας του από την όπερα του Βάγκνερ «Το Χρυσάφι του Ρήνου», σαρκάζει τη ναζιστές που τη λάτρεψαν, ενώ θα αναδείξει την επινοητικότητα του νεαρού Τζιγουάρ Χατζαμπί, μέχρι να γίνει ο γνωστός Ξατάρ, για να καταφέρει να επιβιώσει, αλλά και τη θέλησή του να ξεφύγει από το καταραμένο ριζικό του, έχοντας ένα επικό στόρι μπροστά του, το οποίο έστω και συνοπτικά είναι αν μη τι άλλο χορταστικό και ανεξάντλητο. Ο ίδιος ο Ακίν, όμως, δείχνει αρκετά αναπαυμένος πάνω στην ιστορία του Ξατάρ, χωρίς να έχει διάθεση να μπει στα δύσκολα, στο βάθος του χαρακτήρα του ήρωά του και για τις αιτίες που εκατομμύρια προσφυγόπουλα δεν έχουν την τύχη ή την απίστευτη θέληση του Τζιγουάρ Χατζαμπί. Αρκείται σε μία συμβατική προσέγγιση, χρησιμοποιώντας εύκολες λύσεις και χιουμοριστικά ιντερμέδια που δίνουν τις απαραίτητες ανάσες στο φιλμ. Αλλά είπαμε, η ιστορία από μόνη της είναι τόσο γεμάτη, τόσο συναρπαστική, που ακόμη και ένας απλός διεκπεραιωτής του σινεμά θα κατάφερνε να προκαλέσει αμείωτο ενδιαφέρον στον θεατή.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ο Τζιγουάρ Χατζάμπι, μετέπειτα διάσημος και ως ράπερ Ξατάρ, υπόκειται σε βασανιστήρια για να αποκαλύψει την τοποθεσία ενός αποθέματος κλεμμένου χρυσού μετά από μια μεγάλη ληστεία. Η παραμονή του στο συνωστισμένο κελί θα τον κάνει να ανατρέξει στη ζωή του, ξεκινώντας από την παιδική του ηλικία όταν η οικογένειά του χρειάστηκε να διαφύγει από το Ιράν και να καταλήξει τελικά στη Γερμανία.
Ο Όρκος του Παμφίρ
(“ Pamfir”) Δραματική ταινία, ουκρανικής και διεθνούς συμπαραγωγής 2022, σε σκηνοθεσία Ντμίτρο Σουκολίτκι Σόμπτσουκ, με τους Αλεξάντρ Γιάτσεντιουκ, Στάνισλαβ Πότιακ, Σολομίγια Κιρίλοβα κα.
Δυσκολοχώνευτη ταινία, απ’ αυτές που αφήνουν απορίες αλλά και προβληματισμούς για μέρες, είναι αυτό το σκληρό δράμα, που αποτελεί το ντεμπούτο του Ουκρανού σκηνοθέτη, με το δύσκολο όνομα, Νμίτρο Σουκολίτκι Σόμπτσουκ. Η ταινία προβλήθηκε στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στις Κάννες, περισσότερο ως αναγνώριση στις προσπάθειες των συντελεστών της, δεδομένου ότι η παραγωγή δεν είχε ολοκληρωθεί μέχρι την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία και στον αγώνα που έγινε για να μεταφερθεί το υλικό στο εξωτερικό, και να γίνει η τελική του επεξεργασία.
Δράμα έντονων αντιθέσεων, γυρισμένο στις άγριες, σχεδόν πρωτόγονες τοποθεσίες των Καρπαθίων, βγάζει μία ένταση που πυρπολεί τα συναισθήματα, φέρνει σε αντιπαράθεση και ταυτόχρονα σε μία όσμωση τα παγανιστικά έθιμα με τις μεταφυσικές αναζητήσεις, με αναφορές στην αρχαία τραγωδία και στη βιβλική ιστορία του Αβραάμ και του Ισαάκ, διευρύνει τη δυσκολία που υπάρχει στις ανθρώπινες σχέσεις και με φόντο μία ιστορία εγκλήματος, αναδεικνύει την πίστη στην οικογένεια, στους ηθικούς άγραφους νόμους και τη λύτρωση.
Ο Παμφίρ, επιστρέφει στο χωριό του, κοντά στα σύνορα με τη Ρουμανία, απ’ όπου έφυγε στα ξένα για να βγάλει κάποια χρήματα, αποφασισμένος να αφήσει πίσω του τις παράνομες δραστηριότητές του και να περάσει στη νομιμότητα. Σύντομα, όμως, θα ξανακυλήσει στην παρανομία και στο λαθρεμπόριο, έχοντας να αντιμετωπίσει τον προύχοντα μεγαλοκακοποιό της περιοχής, ενώ ο έφηβος γιος του βάζει φωτιά στην εκκλησία, λίγο πριν το τοπικό καρναβάλι.
Ο 40χρονος σκηνοθέτης, μπορεί να έχει ακόμη απόσταση να διανύσει για να γίνει ένας ολοκληρωμένος δημιουργός, αλλά η σκηνοθετική του ματιά έχει τέτοια δυναμική που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Τα πλάνα του διακρίνονται για την έντασή τους, το μαγνητισμό τους και μια γοητεία, που παραξενεύει παρότι ο θεατής νιώθει μία απόσταση απ’ όσα συμβαίνουν σε ένα απομονωμένο χωριό των Καρπαθίων. Όπως και η απεικόνιση των τοπικών παγανιστικών εθίμων, που έχουν βάθος αιώνων και αναδεικνύουν τη διαφορετικότητα των ανθρώπων, ένα θησαυρό για τον λαϊκό πολιτισμό.
Ταυτόχρονα, υπάρχει και η σκληρή ζωή, τα αίτια που κάνουν τη ζωή δίχως ιδιαίτερη αξία και έρχονται σε αντιδιαστολή με το ηθικό ανάστημα του ήρωα, ενός μονοκόμματου άντρα, που μοιάζει ξύλινος, φτιαγμένος από άκαμπτη βελανιδιά και που προσπαθεί να έρθει κοντά με τον Θεό, έχοντας δίπλα του μία γενναία γυναίκα. Ο Θεός όμως αφήνει στην τύχη του αυτόν και τη γυναίκα του, να ζήσουν μέχρι τέλους την οικογενειακή τους τραγωδία.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Στη νοτιοδυτική Ουκρανία, κοντά στα σύνορα με την Ρουμανία, ο πρώην λαθρέμπορος Παμφίρ επιστρέφει στην οικογένειά του αποφασισμένος να αλλάξει. Σύντομα όμως η οικονομική δυσχέρεια θα τον φέρει στα τούνελ της παλιάς του ζωής, αντιμέτωπο με τον μεγαλοκακοποιό – προύχοντα της περιοχής, λίγο πριν το τοπικό καρναβάλι.
Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες
Ο Bίκινγκ και το Μαγικό Σπαθί
(“ Vic the Viking and the Magic Sword”) Παιδική – νηπιακή περιπέτεια κινουμένων σχεδίων, χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις, σε γαλλική και βελγική παραγωγή του 2019 και σκηνοθεσία του Ερίκ Καζές. Ο μικρός Βικ ονειρεύεται να σαλπάρει με τον πατέρα του σε μέρη μακριά από τις σκανδιναβικές ακτές, αλλά ο πατέρας του δεν είναι σίγουρος ότι ο γιος του έχει τα προσόντα να γίνει ένας αληθινός Βίκινγκ. Όλα θα αλλάξουν όταν ο πατέρας του αρπάζει ένα μαγικό σπαθί από τον μεγαλύτερο εχθρό του. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά, με τις φωνές των Άρη Κυπριανού, Γιώργο Ευαγώρου, Κρίστη Χαραλάμπους, Θανάση Δρακόπουλο, Μάρκο Δρουσιώτη κα.
Το Πάθος
(The Passion of Anna) Από τις όχι και τόσο γνωστές και προβεβλημένες ταινίες του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν είναι τούτο το δράμα, που γύρισε ο μεγάλος Σουηδός δημιουργός το 1969, με την γνωστή αγαπημένη του τετράδα πρωταγωνιστών Λιβ Ούλμαν, Μαξ φον Σίντοφ, Μπίμπι Άντερσεν και Έρλαντ Γιόζεφσον. Το στόρι του, είναι τοποθετημένο στο νησί Φάρο, στη Βαλτική θάλασσα, που ο σκηνοθέτης αγάπησε περισσότερο και από τον κινηματογράφο και όπου βρίσκεται η τελευταία κατοικία του. Ένας μεσήλικας ζει απομονωμένος σε ένα άγριο νησί της Βαλτικής, μετά τον χωρισμό του από τη γυναίκα του, αλλά η γνωριμία του με μία μυστηριώδη βασανισμένη γυναίκα, την οποία ερωτεύεται και η συνάντησή του με ένα ακόμη περίεργο ζευγάρι, θα φέρουν στο φως επικίνδυνα μυστικά. Ο Μπέργκμαν μιλάει με τρυφερότητα για ανθρώπους που βυθίζονται στο πάθος και τον πόνο, αναζητούν μάταια τον Θεό, που θα σταθεί δίπλα τους, στα βάσανα της σύγχρονης ζωής. Πρωταγωνιστής και ο άγριος τόπος του νησιού, που επιδρά καταλυτικά στις πληγωμένες καρδιές των ηρώων του, ενώ η φωτογραφία του φημισμένου μάστορα Σβεν Νίκβιστ, πυροδοτεί περαιτέρω τα συναισθήματα και δημιουργεί από μόνη της ένα κινηματογραφικό κεφάλαιο.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Πρώτο Φεστιβάλ Κωμωδίας στη Λάρισα: Ένα διήμερο γεμάτο γέλιο με 10 υπέροχους stand-up comedians
|
||||
|
||||
|
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Ταινίες Πρώτης Προβολής: Ωδή στους κασκαντέρ, αραχνοφοβία και λυρικός Παρατζάνοφ
Η εντυπωσιακή υποδοχή του κοινού στην ταινία τρόμου των Unboxholics, «Μην Ανοίγεις την Πόρτα», σημειώνοντας μία, πέρα του αναμενόμενου, επιτυχία στα ταμεία των 115 κινηματογράφων που προβλήθηκε, πιάνοντας πάνω από 27.000 εισιτήρια την πρώτη μέρα προβολής της – κάτι που αναμένεται να συνεχιστεί και τις επόμενες ημέρες λόγω των προπωλήσεων – προσγειώνει απότομα τις πρεμιέρες της πρώτης εβδομάδας του Μαΐου σε τέσσερις. Με δεδομένο και την έξοδο του Πάσχα, δυο είναι από τις καινούργιες ταινίες που μπορούν να συναγωνιστούν το ελληνικό horror, «Ο Κασκαντέρ» με τον Ράιαν Γκόσλινκ και το παιδικό animation «Γκάρφιλντ: Γάτος με Πέταλα». Το ενδιαφέρον της έχει όμως και η γαλλική ταινία τρόμου «Στον Ιστό του Τρόμου», ενώ για τους φανατικούς σινεφίλ υπάρχει και η επανέκδοση του λυρικού αριστουργήματος «Το Χρώμα του Ροδιού», του φημισμένου Σεργκέι Παρατζάνοφ.
Ο Κασκαντέρ
(“The Fall Guy”) Κωμική περιπέτεια, αμερικάνικης παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λιτς, με τους Ράιαν Γκόσλινγκ, Έμιλι Μπλαντ, Άαρον Τέιλορ Τζόνσον, Χάνα Γουάντινγκχαμ, Γουίνστον Ντιουκ, Λι Μέιτζορς, Στέφανι Σου κα.
Αυθεντική χολιγουντιανή – με την καλή έννοια – διασκέδαση και μαζί μία ωδή στους επαγγελματίες κασκαντέρ από τον Ντέιβιντ Λιτς, του αλλόκοτου «Bullet Train» και του κατασκοπικού «Atomic Blonde», ενός σκηνοθέτη ταινιών δράσης και για είκοσι χρόνια με προϋπηρεσία ως κασκαντέρ.
Ταινία που βασίζεται στην καλτ ομότιτλη τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του ’80 με πρωταγωνιστή τον Λι Μέιτζορς, ο οποίος κρατά εδώ ένα μικρό ρόλο τιμής ένεκεν, ενώ είναι φανερό ότι όλοι οι συντελεστές, αν μη τι άλλο, το γλεντούν με την ψυχή τους.
Ένα εκρηκτικό μπλογκμπάστερ και συνάμα ευγενικών προθέσεων φιλμ, στην επιτυχία του οποίου συμβάλλουν και ο σκηνοθέτης, που γνωρίζει πολύ καλά την ψυχολογία του κεντρικού πρωταγωνιστή και η πλούσια παραγωγή, που δεν φείδεται προκειμένου να καλύψει εντυπωσιακά και πειστικά τις σκηνές δράσης, καθώς και οι ηθοποιοί και ειδικά ο Ράιαν Γκόσλινγκ, που μπαίνει στο πετσί του ήρωα, όπως και ο Μπραντ Πιτ στην ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο «Κάποτε στο Χόλιγουντ».
Ο Κολτ είναι ένας κασκαντέρ, και όπως συμβαίνει σε όλους τους συναδέλφους του, τον ανατινάζουν, τον πυροβολούν, τον χτυπάνε με αυτοκίνητα, τον ρίχνουν από παράθυρα και τον πετάνε από δυσθεώρητα ύψη, για τη διασκέδαση του κοινού. Έχοντας επιβιώσει από ένα ατύχημα, που παραλίγο να του κοστίσει την καριέρα του, αυτός ο ήρωας – εργάτης του σινεμά και που σκέφτεται να αποσυρθεί, καλείται να εντοπίσει έναν αγνοούμενο κινηματογραφικό αστέρα, που ντουμπλάρει στις επικίνδυνες σκηνές της ταινίας, να λύσει μια σκοτεινή υπόθεση συνωμοσίας και να κερδίσει ξανά τον έρωτα της ζωής του, ενώ συνεχίζει να εργάζεται σαν κασκαντέρ.
Γοητευτική κωμική περιπέτεια, μια σωστή γιορτή των μπλογκμπάστερ και των ψευδαισθήσεων του σινεμά, αλλά και ένα μεγάλο «ευχαριστώ» προς όλους αυτούς τους ανώνυμους εργάτες της κινηματογραφικής βιομηχανίας και ειδικά για τους υποτιμημένους κασκαντέρ. Είναι όμως και μια απολαυστική περιπέτεια δράσης, άψογα κουρδισμένη, χειμαρρώδους ροής και προσεγμένης αφήγησης, με τις καλοδεχούμενες σινεφιλικές αναφορές.
Ο Λιτς, προσφέρει μία απολαυστική έκθεση από τα βασικά κόλπα των κασκαντέρ, όπως τα πυροτεχνήματα, τις φωτιές, τα εκπαιδευμένα σκυλιά, τα περίφημα κυνηγητά αυτοκινήτων, με τα ατυχήματα που κόβουν την ανάσα, τα εικονικά όπλα, τις χορογραφίες μάχης, τις τούμπες στο κενό και άλλα πολλά, φτάνοντας στα όρια της παρωδίας και ταυτόχρονα τοποθετώντας τους χαρακτήρες στο σημείο που πρέπει και με την κατάλληλη ψυχοσύνθεση, ενώ παραπέμπει και σε πολλές γνωστές ταινίες δράσης.
Και είναι τόσο προσηλωμένος στο θέμα του και στον ήρωά του ο Λιτς, που ξεφεύγει από τη γνωστή αυταρέσκεια που τον διακρίνει, για να αποθεώσει τα υπέροχα ακροβατικά και τις επικίνδυνες σκηνές των αφανών ηρώων – κασκαντέρ, ακόμη και εις βάρος της πλοκής, που χρησιμοποιείται περισσότερο ως πρόσχημα, για την ανάδειξη του πυρήνα του θέματός του που δεν είναι άλλο από τους ανθρώπους που πέφτουν στη φωτιά από ύψη που προκαλούν ίλιγγο, μόνο και μόνο για να έχουν οι σκηνοθέτες δυο πλάνα, προς εντυπωσιασμό του κοινού.
Και όλα αυτά χωρίς να χάνει η ταινία το χιούμορ της ή να ξεπέφτει σε χοντράδες ή εξυπνάδες, που θα ευχαριστήσουν τα ταπεινά ένστικτα του κοινού μίας υπερπαραγωγής, αλλά αντιμετωπίζοντας τους ταπεινούς εργάτες της βιομηχανίας του θεάματος, όπως τους αρμόζει, ως απαραίτητους για να βγει το τελικό αποτέλεσμα.
Ο Ράιαν Γκόσλινγκ, ως νέος καθιερωμένος ποπ σταρ, θα βάλει όλο το κέφι του και τη γοητεία του σε πλήρη εφαρμογή, μεταδίδει όλη την αγάπη του προς τους κασκαντέρ, ενώ αποκτά και την πρέπουσα χημεία με την Έμιλι Μπλαντ, η οποία βάζει τη γυναικεία πινελιά και τον ρομαντισμό.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Έχοντας επιβιώσει από ένα ατύχημα που παραλίγο να του κοστίσει την καριέρα του, ένας κασκαντέρ πρέπει να εντοπίσει έναν αγνοούμενο κινηματογραφικό αστέρα, να λύσει μία σκοτεινή υπόθεση συνωμοσίας και να κερδίσει ξανά τον έρωτα της ζωής του.
Στον Ιστό του Τρόμου
(“Infested”) Ταινία τρόμου, γαλλικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Σεμπαστιάν Βανιτσέκ, με τους Τεό Κρίστιν, Σοφία Λεσάφρ, Ζερόμ Νιλ, Λίζα Νιαρκό, Φίνεγκαν Όλντφιλντ κα.
Οι ταινίες τρόμου είναι το πιο δημοφιλές κινηματογραφικό είδος, ίσως μαζί με τα παιδικά animation, καθώς η παραγωγή τους, πολλές φορές ιδιαιτέρως οικονομική, μπορεί να φέρει εύκολο κέρδος, με δεδομένο ότι υπάρχει ένα φανατικό ευρύ κοινό που δύσκολα χάνει ταινία. Οι περισσότερες είναι του σωρού, ενώ ελάχιστες είναι αυτές που πραγματικά αξίζουν και μπορούν να σταθούν και στο κοινό που δεν ελκύεται από τον τρόμο.
Η ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου νεαρού σκηνοθέτη Σεμπαστιάν Βανιτσέκ, μία αραχνοφοβία αλά γαλλικά, βρίσκεται σίγουρα μακριά από τις πρώτες κι έχει το ενδιαφέρον της. Ο Βανιτσέκ, ωστόσο, παρότι δείχνει ότι έχει την κινηματογραφική ματιά, το ταλέντο και την όρεξη, πρέπει να διανύσει αρκετή απόσταση ακόμη για να ενταχθεί στους ολοκληρωμένους σκηνοθέτες, που η υπογραφή του θα είναι αρκετή για να σπεύσουμε.
Ο Βανιτσέκ, στήνει ένα κλειστοφοβικό και σκοτεινό φιλμ τρόμου, εγκλωβίζοντας τους χαρακτήρες της ιστορίας του στον ιστό της αράχνης και ταυτόχρονα επιχειρεί να αναδείξει τον αλληγορικό χαρακτήρα της ταινίας του, για την ξενοφοβία στη Γαλλία, την μη αποδοχή των αραβόφωνων και γενικότερα τη δεύτερη γενιά μεταναστών, όπως και ένα κοινωνικό σχόλιο για τα τεράστια τσιμεντένια συγκροτήματα κατοικιών στα υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού, όπου πλέον η εγκληματικότητα συναντά το περιθώριο και μια γενιά που είναι έτοιμη να εκραγεί.
Το στόρι, τοποθετεί σε μία τεράστια πολυκατοικία στα προάστια του Παρισιού έναν εργατικό νεαρό, τον Κάλεμπ, που πουλά αθλητικά παπούτσια στη μαύρη αγορά κι έχει αδυναμία στα μικρά εξωτικά ζώα και ζωύφια, η συλλογή των οποίων είναι παράνομη. Το τελευταίο του απόκτημα είναι μία αράχνη, που εν αγνοία του, μεταφέρθηκε λαθραία από μια έρημο της Μέσης Ανατολής και είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνη για τον άνθρωπο. Η αράχνη θα χρειαστεί μόλις μία στιγμή για να δραπετεύσει και να μετατρέψει ολόκληρο το κτίριο σε μια φριχτή παγίδα θανάτου. Την ίδια ώρα η αστυνομία σφραγίζει το κτίριο, εγκλωβίζοντας τους κατοίκους. Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν είναι η αναζήτηση ενός σημείου διαφυγής.
Ο Βανιτσέκ δεν πρωτοτυπεί ιδιαίτερα, όμως, βρίσκει έναν αποτελεσματικό βηματισμό, με ρυθμό και σωστή κλιμάκωση της αγωνίας, αποφεύγοντας τις υπερβολικά φρικιαστικές εικόνες και προτείνοντας περισσότερο τις ανατριχίλες που προκαλεί στους περισσότερους η παρουσία των αραχνών και ειδικά σε ένα κλειστοφοβικό σκηνικό. Η μικρή ιστορία για τους πανικόβλητους χαρακτήρες της ταινίας, με τους καυγάδες ανάμεσα στον Κάλεμπ και την αδελφή του και τον καλύτερο φίλο του, δείχνουν μία αυθεντικότητα και μεταφέρουν το κλίμα που επικρατεί στα τσιμεντένια παρισινά γκέτο, ενώ το σασπένς αυξάνεται συνεχώς από τα κομψά και μετρημένα εφέ, τη σκοτεινή διεύθυνση φωτογραφίας και τον ευγενικό χαρακτήρα του πρωταγωνιστή.
Όταν οι αστυνομικές δυνάμεις αποκλείουν το κτίριο και μπλοκάρουν τους ήρωες εντός μίας αραχνοΰφαντης παγίδας θανάτου θα έρθει και το ανεπαίσθητο και ίσως διφορούμενο κοινωνικό σχόλιο για τους μετανάστες στο Παρίσι, ενώ παράλληλα κλιμακώνεται η αγωνία για τη διάσωση των ηρώων.
Οι νεαροί πρωτόβγαλτοι ηθοποιοί που πρωταγωνιστούν είναι ορεξάτοι και μεταφέρουν την απαραίτητη ένταση και το κλίμα ανησυχίας, αν και τελικά οι αράχνες είναι αυτές που κερδίζουν την αναγνώριση και τον τρόμο μας.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ο Καλέμπ, ένας μοναχικός νεαρός άντρας με αδυναμία στα εξωτικά ζώα, φέρνει στο διαμέρισμα του μια δηλητηριώδη αράχνη που ανήκει σε ένα σπάνιο και πολύ επικίνδυνο είδος. Η αράχνη θα χρειαστεί μόλις μια στιγμή για να δραπετεύσει και να μετατρέψει ολόκληρο το κτίριο σε μια φριχτή παγίδα θανάτου.
Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:
Γκάρφιλντ: Γάτος με Πέταλα
(“The Garfield Movie”) Αρκετά διασκεδαστική παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, αμερικάνικης παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία του έμπειρου και εξειδικευμένου στο animation Μαρκ Ντίταλ («Ο Αυτοκράτορας έχει Κέφια»). Το φιλμ, που βασίζεται στο γνωστό κόμικ με ήρωα τον Γκάρφιλντ, είναι κεφάτο, διαθέτει έξυπνες ατάκες και αρκετή πλάκα, για τον τεμπελάκο και φαταούλα γατούλη.
Μετά από μια αναπάντεχη συνάντηση με τον εξαφανισμένο εδώ και καιρό πατέρα του -έναν απεριποίητο γάτο του δρόμου με το όνομα Βικ-, ο Γκάρφιλντ και ο σκυλοφίλος του, Όντι, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την άνετη ζωή τους στο υπέροχο σπιτικό τους και να ακολουθήσουν τον Βικ σε μια ξεκαρδιστική, ριψοκίνδυνη ληστεία.
Η ταινία, που θα ευχαριστηθεί η πιτσιρίκαρία, αλλά θα ξεσκάσει και τους μεγαλύτερους, προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά, με τις φωνές των Κωνσταντίνου Λάγκου (Γκάρφιλντ), Βασίλη Μήλιου, Κώστα Τερζάκη, Σοφία Τσάκα, Κωνσταντίνου Ρεπάνη, Στεφανία Φιλιάδη κα.
Το Χρώμα του Ροδιού
(“Sayat Nova”) Το αριστούργημα που γύρισε ο φημισμένος σοβιετικός σκηνοθέτης Σεργκέι Παρατζάνοφ το 1968 και που αναστάτωσε κοινό και κριτικούς με τις ποιητικές απίστευτης αρμονίας και σύνθεσης λυρικές εικόνες του. Για 75 αξιομνημόνευτα λεπτά, με σταθερή κάμερα, χωρίς διαλόγους, μαγικές εικόνες – νοηματικά αυτοδύναμες και χωρισμένη σε οχτώ ενότητες, η θρυλική ταινία, που αποκαταστάθηκε το 2014 από τον Μάρτιν Σκορσέζε και την Cineteca di Bologna, αφηγείται τη βιογραφία του Γεωργιανού τροβαδούρου Σαγιάτ Νόβα (1712-1795) από τα παιδικά του χρόνια και την ανακάλυψη του έρωτα, έως την είσοδό του σε μοναστήρι και τον θάνατό του. Κλασική αξία, που αξίζει να ανακαλύψουν και οι νεότεροι σινεφίλ.
(Φωτογραφία από την ταινία «Ο Κασκαντέρ»)
Χάρης Αναγνωστάκης
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
“Το Μπουφάν της Χάρλεϋ ή Πάλι καλά…” στο Θέατρο Αθήναιον
-
ΚΟΣΜΟΣ6 ημέρες ago
Κωνσταντίνος Βασάλος – Μαρία Παπαγεωργίου: Τα νέα μαγευτικά στιγμιότυπα από το ταξίδι τους στο Μεξικό – Φωτογραφίες
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ6 ημέρες ago
Ταινίες Πρώτης Προβολής: Ωδή στους κασκαντέρ, αραχνοφοβία και λυρικός Παρατζάνοφ
-
ΕΛΛΑΔΑ6 ημέρες ago
Μύκονος: Έργο τέχνης για ακόμη μία χρονιά ο viral Επιτάφιος της Αγίας Κυριακής, γεμάτος τριαντάφυλλα και βιολέτες
-
ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ6 ημέρες ago
Σαββατοκύριακο στην Κέα: Σούπερ απόδραση 2 ώρες από την Αθήνα
-
ΕΛΛΑΔΑ6 ημέρες ago
Εριέττα Κούρκουλου: Ο λόγος που έχει αποφασίσει να μην τρώει κρέας – Το ισχυρό μήνυμά της για το φετινό Πάσχα
-
ΟΜΟΡΦΙΑ6 ημέρες ago
Μαρινιέρα: Το κλασικό top που φοράνε non stop όλα τα it-girls!
-
ΕΛΛΑΔΑ6 ημέρες ago
Eurovision 2024 – Μαρίνα Σάττι: Υποχωρεί η Ελλάδα στα στοιχήματα μετά τη δεύτερη πρόβα
-
ΕΛΛΑΔΑ6 ημέρες ago
Μαρία Αντωνά: Το μήνυμα στην Μπέττυ Μαγγίρα που αποδεικνύει ότι έπεσε θύμα χάκερ – Φωτογραφία