Ένας γλυκός άνθρωπος, ένας ευγενικός κύριος και ένας δυναμίτης επί σκηνής. Τον παρακολουθήσαμε να παίζει αυτό τον καιρό στο Θέατρο Αθήναιον και συγκεκριμένα στην υπέροχη παράσταση Meatball, σε σκηνοθεσία Αναστασίας Αναστασούδη. Ο λόγος για τον μοναδικό Νικόλα Παπάζογλου. Ας δούμε όμως τι είπε στο Themagazine.gr
Είστε ένας εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης Meatball, που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία αυτές τις μέρες στο Θέατρο Αθήναιον. Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο και τον ρόλο σας.
Πρόκειται για μία πραγματικά πρωτότυπη κωμωδία. Η πρώτη μου σκέψη όταν το διάβασα, ήταν ότι έχω χρόνια να διαβάσω μία τόσο καλή και φρέσκια κωμωδία. Τον ρόλο μου τον αγάπησα από την πρώτη ανάγνωση και συμπωματικά αυτός μου δόθηκε. Είμαι πραγματικά χαρούμενος και αισθάνομαι τυχερός που καλούμαι να τον υπηρετήσω. Τα υπόλοιπα… επί σκηνής…
Ένα δαγκωμένο κεφτεδάκι στο πάτωμα γίνεται η αφορμή του… κακού. Τελικά τι είναι αυτό που συμβολίζει αυτό το αθώο κεφτεδάκι;
Το κεφτεδάκι είναι η πέτρα του σκανδάλου. Είναι ο πυροκροτητής που ανατινάζει κάθε επίπλαστη εικόνα και γκρεμίζει προσωπεία. Είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει ένα ποτήρι και οδηγεί σε αποκαλύψεις, εκκαθαρίσεις, νέα δεδομένα. Είναι η αφορμή της απενεχοποίησης των κρυμμένων επιθυμιών. Είναι το ατύχημα (;) που τελικά όμως οδηγεί σε άλλες, νέες ισορροπίες. Είναι αυτό το κάτι που θα ξυπνήσει σε κάθε θεατή κάποια προσωπική επιθυμία που ίσως καταπιέζει και θα διδάξει το ποσό αστεία και ανούσια μπορεί να είναι τελικά η χρήση “μάσκας” στη ζωή μας. Είναι αυτό που τελικά θα οδηγήσει σε κάποιου είδους κάθαρση.
Μία κωμωδία… vegan, όπου το κρέας είναι ο… απαγορευμένος καρπός. Η δική σας σχέση αφενός με το κρέας και αφετέρου με τα ζώα ποια είναι;
Αγαπώ όλα τα πλάσματα και πάντα είχα, έχω και θα έχω κάποιο πλασματάκι να φροντίζω. Στη διατροφή κρατώ ισορροπίες. Λατρεύω τα λαχανικά και τους καρπούς, αλλά δεν μπορώ να πω ότι είμαι vegan.
Μία κωμωδία που διαδραματίζεται στο μέλλον. Βρεθήκατε ποτέ αντιμέτωπος με φόβους για το πως μπορεί να διαμορφωθεί η ζωή μας στο εξής;
Με αυτά που συμβαίνουν στον πλανήτη γενικότερα, όλοι θα έπρεπε να έχουμε φόβους και ανησυχίες… Η ζωή μας αλλάζει διαρκώς και το βιώνουμε όλοι. Είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι.
Είστε ένας σπουδαίους ηθοποιούς της νέας γενιάς και από ότι μαθαίνουμε αρκετά αγαπητός στην πόλη μας. Ποιες μπορεί να είναι οι φιλοδοξίες, όσον αφορά το θέατρο και τις συνεργασίες σας;
Το σπουδαίος είναι ιδιαίτερα βαρύ και δεν το γνωρίζω. Το αγαπητός επίσης δεν μπορεί να το κρίνει ο ηθοποιός. Εντάξει, αγάπη εισπράττουμε και τη νιώθουμε… οι περισσότεροι από εμάς. Είναι κάτι πολύ όμορφο και αμφίδρομο. Η τέχνη είναι μια αδιάκοπη ανταλλαγή μεταξύ των καλλιτεχνών και του κοινού. Ανταλλαγή χωρίς συναίσθημα δεν θα ήταν τέχνη… Η λέξη φιλοδοξία δεν με εκφράζει. Αυτό που επιθυμώ να κάνω, είναι πράγματα ουσιαστικά, που έχουν να μου δώσουν κάτι… κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό, κάτι ενδιαφέρον…. Επιλέγω τις συνεργασίες μου …
Η γλώσσα του κειμένου του Δημήτρη Φούτσια, θα μπορούσαμε να πούμε, δεν θεωρείται απαραιτήτως θεατρική. Σας δυσκόλεψε το γεγονός ότι το κείμενο δεν είναι από αυτά που συνηθίζετε να παρουσιάζετε ως ηθοποιός επί σκηνής;
Επί σκηνής παρουσιάζονται συχνά και κείμενα που δεν είναι θεατρικά. Έχω δει καταπληκτικές κι ενδιαφέρουσες παραστάσεις με τέτοιες επιλογές που πολλές φορές στάθηκαν καλύτερα και από κανονικά θεατρικά έργα. Το έργο του Δημήτρη Φούτσια όμως, είναι ένα θεατρικό έργο και μάλιστα υπέροχα δομημένο. Με ωραίες ανατροπές και ένα ευφάνταστο φινάλε με σουρεαλιστικές πινελιές, που τελικά υπηρετούν με συνέπεια το μήνυμα και τον σκοπό του έργου. Όσο για τη δυσκολία του ρόλου, προσωπικά θεωρώ ότι κάθε ρόλος πρέπει να αντιμετωπίζεται με “τον δύσκολο τρόπο”. Οπότε δεν βλέπω διαφορά.
Αλήθεια, μπορείτε να αντισταθείτε στα Meatballs;
Ένα Meatball δεν μπορεί παρά να είναι ακαταμάχητο. Οπότε κανείς δεν πρέπει να του αντισταθεί. Γι’ αυτό σας περιμένουμε όλους!
